sprokkelhout en donderslagen
is het al zo laat
wat kan ik nu dan nog dragen
ik heb het al zo koud
de winter is gekomen
de herfst die is gegaan
hoe had ik kunnen dromen
dat de herfst maar door
zou gaan
sprokkelhout en donderslagen
wat is het toch weer laat
ik moet zorgen voor die lege magen
voordat de huisbaas voor
den deure staat
ook de sint moet ik verzinnen
want de kinderen zijn nog klein
en alles hier van binnen
hoort voor de kleintjes te zijn
wij zijn arm in deze winterkou
maar gelukkig een gezin
die nog zeggen : ik hou van jou"
daar kan geen armoe tegenin
sprokkelhout en donderslagen
de winter wordt nu wel wit
ik zal de lasten moeten dragen
van het gezin ondanks mijn spit
zal ik
sprokkelhout verzamelen
voor de warmte in de stoof
en zal de winter vol verlangen
van de kinderen om mij heen
behagen en met liefde behangen
zodat zij niet alleen
hoeven te zijn
want hartje winter is genadig
voor hen die het verdragen
daarom ben ik ook zo aardig
om mijn gezin te behagen
zonder armoe in de winter
zonder schuld en zonder lege maag
want een kind, je vindt er
niet veel aan, maar ik vraag
lieve winter blijf nog even weg
het liefst nog vandaag.
©
leny kruis
