Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
nog krult je lach
 
 
nog krult
je lach in 
de hardste 
bouwstenen
van onze
fundamenten
de veste die al 
generaties lang
met degelijke normen-
en waardenspecie de 
tijd heeft getrotseerd
 
nog is de sleet buiten
nauwelijks zichtbaar
lijkt wat achterstallig
onderhoud maar
de echte breuk en
scheuren komen
diep van binnenuit
waar rot en putlucht
heersen over leven en 
gebroken glas geen 
perspectief gaat geven
 
jij was erbij 
toen grondstoffen 
en magie een 
huis bouwden waar 
alleen voor de
eeuwigheid plaats 
was vormgegeven
door de mens met 
als buurman de hemel 
en het paradijs als
tuin van eden
 
 
wil melker
13/05/2022