in ontheemde staat
ik zag je
witter worden
stiller in grote
druppels die
mat glinsterden
geluiden zijn
verdwenen als
in watten verpakt
zo voelt buiten
aangesloten op nat
niets ontziend
snerpt kou de
miezervlagen zo lang
huid en haar dat
nog kunnen verdragen
koude leegte
trekt warmte uit
het lijf dat langzaam
in ontheemde staat
eenzaamheid begrijpt
totaal verlaten
resoneert alleen
nog angst voor
het einde om hier zo
tijdloos weg te kwijnen
wil melker
06/01/2022
