Zij vlijt zich over mij heen
vervlakt de splinters en keien
chaos komt tot rust
en ik laat aanvaardend begaan
wat mij de wolken schrijven
.
onder het nu en even bedekt
waar mijn eeuwen zijn verankerd
betreed mij, vind mijn hart
tijd is slechts omhulling
van een even zo groot verlangen
,
(meer op http://ontginner.wordpress.com/)