Vroeger.

ik weet nog moeder

vroeger

als ik de slaap niet vatten kon

omdat de regen aan de ramen ruiste

de avond door de kamer liep

dat jij kwam zitten

bij mij

en zacht een liedje zong

totdat de slaap begon

te knagen aan mijn ogen

en dat heel traag een droom

uit klanken steeg

die ik nu nog kan horen

wanneer de regen ruist

en het mij  lijkt of jij weer zit

bij mij

zo vol van troost

zo vol van mededogen.

Pierre Van Laeken.