De wereld leek stil te staan
Een rilling liep over haar rug
Over haar wang rolde een enkele traan
Met haar gedachtes ging ze terug
Naar een dag waar pijn nog niet bestond
Toen ze nog onschuldig met poppen speelde
En moedertje spelen nog leuk vond
Een tijd waar zij zich van alles verbeeldde
Over prinsessen, ridders en gevaarlijke draken.
Over pratende knuffels en landen van snoep
Wilde dieren en bomen die met haar spraken
En bloemen die speelden met een hoelahoep
Niks was te gek of gek genoeg
Heerlijk kon ze dromen over de mooiste dingen
Van 's avonds laat tot 's morgens vroeg
Nu waren het enkel herinneringen
Kon ze maar net zo vrolijk en onbezorgd zijn als toen
Doen of er geen kwaad bestaat
Aan haar eigen eisen voldoen
Zonder schaamte lopen over straat
Doen alsof er niks is gebeurd
Ontkennen helpt niet
Ze voelt zich afgekeurd
Alsof eigenwaarde haar verliet
En ze nu niks meer was dan een object
Een leeg omhulsel zonder wil
Ze voelde zich leeg en bevlekt
Ze wou zoveel zeggen maar ze bleef stil
Denkend dat niemand zat te wachten op haar woorden
Niemand geïnteresseerd was in wat zei te zeggen heeft
Alleen zocht zij naar antwoorden
Naar iemand die het haar vergeeft
Hopend dat haar verleden zich niet zal herhalen
Hopend dat niemand kan zien wat zij heeft meegemaakt
Was ze door het leven aan het dwalen
Was zij zichzelf kwijt geraakt
Niemand had door hoe zij zich voelde
Haar ouders waren te druk met hun werk
Haar vrienden te druk met zichzelf
Ze keken de andere kant op in de kerk
En haar broertje was pas elf
Ze stond er alleen voor
Met een pijn die ze nauwelijks kon dragen
Met een gevecht die ze keer op keer verloor
Ze durfde aan niemand te vragen
Om de hulp die ze nodig had
Bang dat zij zagen
dat ze niet meer zo onschuldig was
Het werd zwart voor haar ogen
De lichten gingen uit
Ze werd niet meer voorgelogen
Ze hoorde geen geluid
Een laatste traan rolde over haar wangen
Bij de gedachte aan dat ene moment
Voelde zij zich niet langer gevangen
Vrij van de pijn die ze kent
Een laatste adem blies zij uit
Nam afscheid van de wereld die haar zoveel pijn had gedaan
Afscheid van de man die haar onschuld had ontnomen
Van wat hij haar had aangedaan
Van haar ouders die het hadden kunnen voorkomen
Maar nooit hadden omgekeken naar haar
Totdat ze haar lichaam vonden, maar het was al te laat