Zij werkt voltijds en eist haar tol,
met haar heb je steeds je handen vol,
met plezier draait ze je terug zwevend rond,
waar je dacht dat jij je evenwicht hervond.
Verwoestend boeit zij en kluistert,
woekerend als een ongrijpbare schim,
gezond leven claimend terwijl zij fluistert,
mijn naam is Ménière jouw leven is mijn interim.