haar aubade aan de zee
 
handen roerloos 
op elkaar
aderen goed 
zichtbaar onder 
de tere dunne huid 
 
grijs piekte
het haar in de
late middagzon
ineen gedoken
zat zij daar
 
maar waar
blikken vaak
afwezig zijn vonkten 
haar ogen met 
onverwachte helderheid
 
haar stem die nog
alle tonen kende
gaf stevige repliek
zij was niet ziek alleen
het lichaam wilde niet
 
ademloos keek
iedereen geboeid
naar dit stukje leven
wat zij nog kon geven
was fenomenaal
 
in geestkracht
ongebroken en nog
van alles op de hoogte
nam zij ons mee in 
haar aubade aan de zee
 
  	
	
							


