Een straatartiest staat daar maar
spelend met poppen dansend naar
de pijpen van deze maatschappij

Het publiek verbaasd en weet niet goed
wil hij geld waar is zijn hoed
maar het spel is vrij

Er is een lach maar ook een traan
het is een komen en een gaan
sommigen willen dansen

De poppenspeler kijkt verbaasd
als alle poppen zijn uitgeraasd
uiteindelijk weglopen

Je hoofd zakt het is gebeurd
enigszins geroerd maar diep getreurd
er is weer leegte in de straten

Laat de touwen voor wat ze zijn
je hoeft geen sturing je kent de pijn
van het verlaten