Door de mazen
van mijn verstikkend
gewaad
ontluikt het.
Kom mijn dochter
verberg je
in de plooien,
hoor het tekeergaan
van mijn hart
duizend keer liever
dan het geweld daarbuiten.
Voel mijn hartstochtelijke liefde
geborgen
in de ingewanden
van mijn ziel.
Peil de diepte
mijn dochter,
van de liefde
voor mijn liefste
waaruit je bent ontstaan.
Bescherm je oren
voor het  oorverdovende,
je hart
voor het hartverscheurende,
je ogen
voor het oogverblindende.

Gewond en geschonden,
vechtend, vluchtend
uit de klauwen
van de krankzinnige
weerzinwekkende
verloor ik
hoe schrijnend,
nadat ik mijn liefste
had gevonden,
plotseling jóu,
voor míj
een moeder
nog schijnend
met duizend
schitterende zonnen.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Gedicht naar het gelijknamige boek
van Khaled Hosseini.