ze aten in voorbijgaan
de kleuren van mijn roos
vraten aan mijn lach
in jou maar steeds verwachten
hun heimelijk plezier tochtte
koud door het centraal station
ik hemelde gedachten
kon die bocht helaas niet om
de stengel knakte
toen jij niet verscheen
jouw bloem mijn roos
en ik bleven alleen
wil melker
23/11/2007