Je zwavelde licht
de stenen zijn zwaar
ik heb rotsen geopend
met veel dynamiet maar
jou echt gevonden
heb ik nog niet
zag wel je kleuren
voelde in aders
de weg naar spelonken
proefde je geuren in
een ondergronds meer
je zwavelde licht
borrelde warmte en liefde
op het eerste gezicht
in die intieme omhelzing
ben ik bijna gestikt
jij liet me duiken
en wees me de weg
langs de fuiken van dood
ik adem weer leven
ben terug uit de goot
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 02-07-2007
wanadoo.nl